Door: Corine Lepoutre
Het kan zomaar gebeuren, door dat ene woord of die ene blik, door een schokkend nieuwsbericht, dat de strijd oplaait in jezelf, dat de woede zelfs lichamelijk voelbaar is middels hartkloppingen of trillende handen. Dat de emotie je te pakken heeft en dat je erin verstikt raakt, dat je emotie wórdt, dat je geen lucht meer krijgt en even niet meer weet wie je bent.
Het kan van alles zijn waardoor je getriggerd wordt, en het is natuurlijk ook afhankelijk van je gemoedstoestand in hoeverre je uit je evenwicht raakt. Als je 'met je verkeerde been uit bed stapt' is het al gauw mis. En als de zon schijnt en alles loopt op rolletjes ontplof je minder snel. Zou het niet prettig zijn om minder last te hebben van dat wanhopige gevoel dat je niet weet wat je ergens mee aan moet?
Op zoek naar de verklaring
Nu zijn we geneigd om emoties om te zitten in gedachten, en gedachten zoeken meestal naar een verklaring. Om te overleven zoeken we naar de oorzaak van waarom iets ons slecht doet voelen. Dat is het moment dat we iemand anders of onszelf iets gaan kwalijk nemen. En daar heb je hem dan: de STRIJD. Dan worden we ofwel boos op een ander, ofwel op onszelf. Je komt tegenover een ander of tegenover jezelf te staan. We proberen dan iets te beheersen, te sturen, we gaan domineren, vechten en bewijzen. Er ontstaat tweestrijd en zo ontstaat uiteindelijk geweld.
Emoties zijn intelligent
Onze emoties vertellen heel veel en we hebben ze nodig. Ze zijn
'intelligent'. En we kunnen leren erbij te blijven. Door te voelen,
door ze niet te negeren, ze hebben veel te vertellen. Emoties
blijven dikwijls niet aan de oppervlakte en het lichaam geeft aan
wat er gaande is: Woede, verdriet, boosheid, angst.
Als we leren bij ons gevoel te blijven hebben we baat bij de
'intelligentie' ervan. Emoties hebben een boodschap. Boosheid
vertelt dat er een obstakel is wat er toe doet, angst betekent dat
we ons bedreigd voelen, verdriet vertelt dat er een verlies is waar
we mee moeten omgaan. En in plaats van direct zelf 'schuld' te
bekennen of iemand anders de schuld te geven kunnen we leren de
emotie te onderzoeken.
Het onverschrokken hart
Door de emotie toe te laten helpen we onszelf ergens doorheen te
komen. Door 'erbij te blijven' creëer je ruimte om ermee om te
gaan, ruimte die groter is dan de emotie zelf. Dat 'erbij blijven'
wordt wel THE FEARLESS HEART genoemd, het onverschrokken hart.
Het betekent dat je ruimte hebt gevonden voor emoties, dat je er
niet aan lijdt. Vanuit die ruimte, vanuit dat toelaten, kunnen we
reageren, niet automatisch, maar vanuit intelligentie, niet vanuit
'boze gedachten', maar vanuit overzicht. En dat kan alleen ontstaan
door 'in het moment' te blijven. Door bij je moedige hart te
blijven.
Je vrije staat
In je vrije staat, in je natuurlijke staat van zijn, sta je niet
tegenover iets in jezelf of iemand anders. Dan is er geen
tweespalt. Je hoeft je niet af te zetten tegen wat er is. Het is je
identiteit die de strijd aangaat. Maar in je vrije staat, die je
soms ineens voelt, door een intens moment, bijvoorbeeld door een
overlijden, door seks, wandelen in de natuur, muziek die je
beroert, valt je identiteit weg en komt je essentiële zelf naar
voren. Dan ontstaat vreugde, openheid, kracht, verbondenheid.
Wanneer je open staat voor je emotie, hem niet weg wilt drukken, er
niet de strijd mee aangaat, noch in jezelf noch met een ander,
wanneer de emotie de ruimte krijgt, blijf je één met jezelf. Als
het er mag zijn is er geen dualiteit, maar eenheid.
Eenheid in jezelf
Leren niet tegenover jezelf te staan, maar naast jezelf te gaan
staan betekent stoppen met het niet willen zien wat er is. Stoppen
met de waarheid ontkennen, de leugentjes, of jezelf beter voordoen
dan je bent, stoppen met jezelf de schuld te geven, maar luisteren
naar wat er is; alles mag er zijn, want het hoort bij jou.
Geef jezelf de ruimte en geef jezelf de tijd om stil te zijn, te
luisteren naar wie je in wezen bent. Blijf jezelf omarmen, jezelf
liefhebben. Met alles wat er is. Dan blijf je een geheel. Door
liefdevolle vriendelijkheid naar jezelf te oefenen opent het hart
zich. Dan nemen de 'hartkwaliteiten' toe, zodat de relatie met
jezelf gezond wordt, waardoor tevens meer empathie en openheid naar
anderen ontstaat.
